Tot onze spijt is Phyllis Furumoto heengegaan.
We delen hierbij het nieuws in de woorden van haar partner Joyce.
“Wat is sterven anders dan naakt in de wind staan en versmelten met de zon? En wanneer de aarde je ledematen zal opeisen, dan zul je waarlijk dansen.” Kahil Gibran
Vanochtend, 31 maart 2019, om 7.10 uur heeft Phyllis Lei Furumoto dit leven verlaten. Haar overgang begon een paar dagen geleden toen ze niet langer op deze fysieke wereld reageerde. Vanaf vanochtend vroeg heb ik haar in mijn armen gehouden tot het eind, overeenkomstig haar wens. We werden omringd door familie, dierbare vrienden en haar studenten.
Toen ik zag hoe haar lichaam van ons huis werd weggebracht, trad ik een onbekende ruimte binnen, een ruimte die we met zijn allen delen. Ik vraag: hoe ga ik zonder haar verder? En diep vanbinnen voel ik dat ze mij, dat ze ons allemaal, geschenken heeft gegeven, waarmee wij door kunnen gaan. Haar nalatenschap is in onze handen, in ons hart.
De afgelopen weken waren een happening, zoals je je kunt voorstellen met Phyllis, vol liefde, Reiki, mensen, tranen, gelach, knuffels, angsten, overgangen, uitdagingen, muziek, lekker eten en nog meer lekker eten. Ons huis stroomt over van jullie geschenken, bloemen, kaarten, telefoontjes en bovenal jullie ware zelf. Ik zeilde op een oceaan van liefde, golf na golf, en surfte naar onbekende plaatsen. Ik bid dat ik, op de een of andere manier, mijn dankbaarheid mag tonen aan de wereldwijde Reikigemeenschap.
Met Groot Verdriet en Vreugde,
Joyce
Dear friends,
“What is it to die but to stand naked in the wind and to melt into the sun? And when the earth shall claim your limbs then you shall truly dance.” Kahil Gibran
This morning, March 31, 2019 at 07.10 Phyllis Lei Furumoto passed from this life. Her transition started a few days ago as she became unresponsive to this physical world. From this early morning, I held her in my arms until the end, as she wished. We were surrounded by family, dear friends and her students.
As I watched her body being taken away from our home, I entered into an unknown space, one that we all share. I ask, How do I go on without her? And I feel deep within that she has given me, given us all, gifts for us to carry on. Her legacy is in our hands, in our hearts.
These past weeks have been an event, as you may imagine with Phyllis, full of love, Reiki, people, tears, laughs, hugs, fears, transitions, challenges, music, good food and more good food. Our home has overflowed with your gifts, flowers, cards, calls and most of all your true selves. I have been sailing on an ocean of love, wave after wave, surfing to places unknown. I pray that I may show my gratitude, in some way, to the global Reiki community.
With Great Sadness and Joy,
Joyce
Author: Bas Buis
Reikimaster, bestuur Reiki Ryoho